Tijdens een korte chakra cursus heb ik kennisgemaakt met de Yantra’s. Een Yantra kun je beschrijven als een visuele afbeelding van een chakra. We moesten de Yantra inkleuren, na kleuren eigenlijk. Belangrijk hierbij is, er is een onderkant en die moet tijdens het kleuren ook onder blijven.
Het prettige voor iemand bij wie creativiteit wat zoeken is, alles staat vast. De tekening, de kleuren dus hoe moeilijk kan het wezen. Maar onderweg zijn er toch nog wel wat hobbels te nemen. Zoals, worden het kleurpotloden, wordt het verf en zo ja dan wat voor verf. Kleurpotloden is het makkelijkst maar het resultaat beviel niet. Waterverf aangeschaft maar ook hier kom je wederom obstakels tegen. Het mengen van de juiste kleur en als je hem hebt en er is niet genoeg dezelfde kleur weer bijmengen. Dat valt nog niet mee.
Waterverf kom je achter, is op grote vlakken niet echt dekkend. Knalgroen gaat niet lukken weet ik inmiddels uit ervaring. Het heet niet voor niks waterverf en het is op zijn mooist als je de verf laat vloeien en er lichte wat vervagende tinten ontstaan. Dus ook nog een doosje verf aangeschaft die je wel met water kan verdunnen maar die dekkender is.
Zo ben je op een hele andere manier met een chakra aan het stoeien.
Onlangs weer eens een blanco yantra opgepakt en aan mijzelf beloofd dat ik deze geheel naar eigen inzicht mag inkleuren. Dan, ergens uit het niets komt dan het idee om hem in allerlei tinten blauw te verven.
Zo wordt de buitenste rand fel donkerblauw en zoveel is mij dan wel duidelijk dat is mijn grens.
Verboden te betreden, pas op voor de hond.
Daarbinnen hetzelfde blauw veel lichter als een eindeloze ruimte waarbinnen je in alle vrijheid kunt zwerven en dwalen.
Opeens toch nog een barrière van licht turquoise met het vriendelijke verzoek om je te melden bij de portier. Een aardige figuur die als je eerlijk en oprecht bent je zeker binnen laat.
Eenmaal daarbinnen kun je verder zwerven in lichtgrijs met een stipje blauw en eilanden van iets te smaragdgroen met een hart van donkergrijs met een puntje rood. En daar begint het, dat puntje rood te midden van al dat blauw. Dat was niet de afspraak. Als je daar dan verder gaat en niet verdwaald of eeuwig betoverd blijft rondgaan is daar een drievoudig hek van donker lichtblauw met blauwgrijs.
Naar binnen of buiten blijven aan jou is de keus.
Maar daarbinnen zit dan ineens een uitgestrekte vlakte van lichtgeel.
Terwijl ik met mijzelf alleen blauw en variaties hierop had afgesproken.
Waarom dan toch ineens besloten dat geel ook mag.
Die gelige vlakte daar heb ik dus geen antwoord op. Het is daar heel eigenwijs zo gekomen in een moment van onoplettendheid, of, misschien het omgekeerde en is hier teveel nagedacht en is zo heel stiekem het geel op dat moment geheel legaal naar binnen geslopen.
Afgeleid, niet meer gefocust. Gelukkig is er goed en slecht nieuws.
In het strand zanderige geel staat een driehoek van licht turquoise maar toch ook weer afgewisseld met een fel okergeel.
De yantra is dus niet helemaal geworden wat ik had gewild. Dat zit mij toch wel dwars.
Waarom maak ik mij zo druk om een yantra die wat anders is ingekleurd dan ik mij had voorgenomen. En dan volgt natuurlijk de vraag wat zegt dat over mij. Ben ik rechtlijnig, heb ik geen fantasie. Vind ik het lastig om af te wijken van een plan wat ik vooraf heb gemaakt ? En als dat zo is, waarom dan, wat is het probleem als er al een probleem is. Het is maar een kleurplaat, die stiekem, of eigenlijk luid en duidelijk wat zegt over mij.