Hoog, hoog in de lucht hoor ik jullie roepen. Naar elkaar of zomaar.
Dan weet ik het. Het is nu echt bijna zomer.
Zwaluwen hoog in de lucht dan is het mooi weer, vliegen jullie laag, dan is er regen op komst.
Als ik jullie zie, die halve maantjes in de lucht, dan tuimelen herinneringen aan een vakantie in Spanje in mijn hoofd.
Ergens een plein waar tegen de avondschemering ineens heel veel gierzwaluwen tevoorschijn kwamen op jacht naar insecten.
De lucht was vol van jullie en jullie geschreeuw.
Het lijkt mij wel wat een gierzwaluw, bijna altijd in de lucht, wind onder je vleugels op jacht naar eten en meetrekkend naar beter weer.
Zorgeloos zwevend op de wind, geen idee van al dat gejaag en gestress op de grond.
Slapend hier en zwevend ergens wakker worden daar. Nooit de weg kwijt, geen navigatiesysteem kan er aan tippen.

 

Al die vergezichten.
Een oceaan, met zijn eindeloze einder, meekrommend met de ronding van de aarde.
De delta met zijn stranden, kinderen die spelen in het zand, de branding, vliegers, zandkastelen die in de ochtend verdwenen zijn door het eeuwige opkomende en afnemende tij. Een vergeten schep, een weggedreven bal.

Verder over zoete meren waar we vele muggen vangen tot groot plezier van jong en oud, wat wij vangen kan hun niet steken.
Langs bergen met op de toppen nog wat sneeuw, maar we blijven laag, laten ons meedrijven met de wind.

Één wereld zoveel verschillende zienswijze die alleen de mens uitdiept en benoemt. Een mens immers is in het bezit van intelligentie, kan zaken benoemen en ingrijpen in zijn leefomgeving om deze te veranderen. Ten goede of ten kwade, ten gunste of ten ongunste van al die andere levende wezens waarmee wij deze planeet delen. Een dier heeft slechts instinct.

 

Vrij als een vogel, zwevend als een zwaluw op de wind. Hoe vrij is een zwaluw ? Gedreven door zijn instinct om te trekken, voedsel te zoeken, zicht voort te planten.
Een zwaluw kweekt geen insecten maar zoekt ze bij het water, op boerderijen, boven bloeiende weiden.
Zou ik het overleven als ik een uurtje een zwaluw zou zijn. De kunst van het vliegen, het lijkt mij waanzinnig gaaf.
Nooit de weg kwijt, een heel bijzondere ervaring als je zelfs met de Tomtom verdwaalt.
Het eten van insecten, dat is niet zo mijn ding. Ik vind die krakende onderdelen zo eng. Maar verhongeren is ook geen optie.
De vraag is, wat gaat er om in zo’n klein brein. Waaraan, waarover denkt een zwaluw, als hij uberhaubt al ergens over denkt.
Heeft zo’n beest misschien wel een collectief geheugen ?
Wat is instinct ?
Hoe ziet zo’n zwaluw de wereld of dat stukje waar hij leeft ?
En als ik die zwaluw dan voor een uurtje kon zijn, zou ik dan werkelijk zo vrij zijn als een vogel . . .
en zou ik binnen het uur al mijn vragen beantwoord zien.