Vier hoge stijve benen staan stevig stokstijf stil.
“Daar, jullie denken toch niet dat ik daar naar binnen ga ? Dat is doodeng”
Zaterdagmiddag en tot onze grote verbazing heeft zojuist een normaal gesproken alleszins redelijke jaarling merrie besloten dat haar stal veranderd is in een spookhuis en is ze echt niet van plan naar binnen te gaan.
“Kom Mary-Lou niet zo mal, niks aan de hand het is jouw eigen stal” “Mary-Lou, Mary-Lou, Lady Mary Lou voor jou en ik ga niet naar binnen”. Ik roep naar Kees, “Kees Mary-Lou ziet spoken ze wil haar stal niet in”. “Oh, wacht maar even” Mary Loutje wat is dat nou gekke merrie” Hij komt terug gelopen met Zita aan de lijn, Mary lou’s vriendinnetje. Die snapt er niks van haar stal is toch daar, na wat tegensputteren loopt ze weer braaf mee naar Mary Lou. “Gezellig we gaan nog even spelen”.
Nou echt niet Kees heeft een ander plan. “Hou haar achter Zita dan loop ik met Zita haar stal in, zal je zien loopt ze zo achter Zita aan naar binnen en dan lopen wij er weer uit”. Goed plan maar niet voor vandaag. Terwijl Zita het spookhuis zonder problemen naar binnen loopt blijft Mary Lou weer stokstijf staan. “Denken jullie dat ik gek ben of zo, het is daar echt niet pluis, ik ga er niet naar binnen”.
“Zou ze een muis hebben gezien of zo”. “Een muis, snuift Mary Lou, een muis, Kees denk je nu echt dat ik bang ben van een muis”. “Zou kunnen zeg ik, heb ik in ieder geval niet gezien”. “Wacht even, ik zet Zita op stal en dan kom ik zo terug”.
“Zo geef mij de lijn maar even”, en hij neemt de lijn over en zet er stevig spanning op. “O ja Kees, dacht je dat, echt ik ben volslank maar heb veel meer spieren en kilo’s dan jij” en Mary Lou gaat strak in de achteruit staan. “Ga jij eens achter haar staan en geef haar eens een tik “. “Daag mij niet uit, ik ben een lady van goede komaf met normaal gesproken uitmuntende manieren”. Ik geef haar een tik en dreigend wordt een been geheven en gaan de oortjes verder in de nek. “Dit helpt niet”. “Nee ik zie het”.
Gert de baas van het spul komt eraan. “Zijn die meiden nou nog niet binnen”. “Nee Mary Lou ziet spoken ze wil haar stal niet in”. “Gert, o Gert zo eng die stal”. Bij het horen van Gerts stem komen de oren uit de nek en dribbelt Mary Lou zijn kant op. “Hee meisje wat is er, wat maak je je druk gekke hekkespringer”. “O Gert jij snapt het vast wel, kijk daar dat is toch niet mijn stal, zo eng”. Gert neemt de lijn over “kom meisje we lopen een rondje en daarna loopt hij weer richting de stal. “Gert nee ik durf daar echt niet naar binnen”. “Wat is er aan de hand met die stal, hebben jullie iets gedaan of zo”? Typisch Gert, wij zullen wel weer wat gedaan hebben. Zijn paarden zijn poeslief en onschuldig. “Wij niks, geen idee wat er is met die stal, misschien liggen er drie strosprietjes verkeerd?” Gert kijkt van ons naar de stal en naar Lady Mary Lou die zeer beslist in haar achteruit staat. Zaterdagmiddag als iedereen vroeg naar huis wil. Altijd is er wel wat.
“Kees gooi even twee strobalen naar beneden en strooi die lege box naast Diana maar op”. “O Gert, ik wist dat jij mij zou begrijpen”. Terwijl er een andere box wordt opgestrooid loopt Gert een rondje met Mary Lou. Speels trippelt ze naast hem, haar hoofdje vol belangstelling luisterend naar alles wat hij haar te vertellen heeft. Voorzichtig snuffelt ze aan zijn zakken. Daar, ja daar. Daar zit toch nog wel wat lekkers “En dat mag ik toch wel hebben ?  En ja hoor, alsof ze het liefste paardje van stal is weet ze het lekkers bij Gert uit zijn zak te bietsen.
Les één als je met paarden bezig bent, zorg dat je wat lekkers in je zak hebt, komt altijd van pas. De box is opgestsrooid, de plak hooi ligt er ook in en Mary Lou trippelt mak als een lammetje naar binnen. Dat viel uiteindelijk nog mee. Wordt het nu tijd om te voeren dan kunnen we daarna naar huis.